qıraq

is.

1. Bir şeyin kənarı, həddi, son xətti, yan tərəfi, yanı. Stolun qırağı. Bağlar yol qırağı ilə uzanıb gedir. – Sağ əlimi masanın qırağına dayayıb durdum. A. Ş.. Firidun xırmanın qırağında hələ döyülməmiş buğda tayasının yanında uzanmışdı. M. İ.. Özünü qırağa vermək – kənara çəkilmək, bir yana çəkilmək. // Haşiyə, kənar. Bezin qırağı. Xalçanın qırağı. – Qırağına bax, bezini al. (Ata. sözü).

2. Sahil, kənar. Balıqçılar qayıq ilə qırağa çıxdılar. Dəniz qırağında gəzmək. – Gözüm yollarda qalmışdır; Xəbər yox Kür qırağından. S. V..

3. sif. Kənar, yad, özgə. Stolun başında bir nəfər də olsun qıraq adam yox idi. M. S. O..